Adopcja

Powstaje w skutek formalnego ustanowienia przez sąd rodzinny, więzi prawnej pomiędzy przysposabianym (dziecko) i przysposabiającymi (rodzice), ze wszystkimi skutkami tak jak w rodzinie naturalnej. Zgodnie z prawem obowiązującym w naszym kraju celem adopcji zawsze powinno być dobro dziecka. Przysposobienie może ustalić jedynie sąd, po wnikliwym zbadaniu i analizie sytuacji, dotyczy to zarówno dziecka jak i osób przysposabiających. Jeśli chodzi o adopcje za granicą, dopuszczana ona jest tylko wtedy, kiedy na terenie naszego kraju nie można mu zapewnić opieki.

• Adoptujący zyskuje władzę rodzicielską nad dzieckiem, którą równocześnie tracą jego rodzice naturalni (oczywiście, jeśli żyją),
• Jeżeli rodzice przysposobionego żyją, zostaje zerwany jakikolwiek kontakt dziecka z nimi, ponieważ od momentu przysposobienia rodzicami dziecka stają się adoptujący,
• Na przysposabiającym ciąży obowiązek alimentacyjny względem tego dziecka, czyli obowiązek utrzymania go i wychowania,
• Dziecko dziedziczy po przysposabiającym na równi z dziećmi naturalnymi przysposabiającego i w zasadzie także po innych krewnych przysposabiającego,
• Dziecko nosi nazwisko przysposabiającego,
• Między adoptującym a dzieckiem tworzy się więź uczuciowa jak między rodzicami a dzieckiem naturalnym.

1. Przysposobienie niepełne – ma ono charakter wyjątkowy, jest najrzadziej orzekanym rodzajem przysposobienia, a polega ono na tym, że skutki adopcji (więzi rodzino-prawne) powstają tylko między przysposabianym a przysposabiającym. W odróżnieniu od pozostałych rodzajów przysposobień na skutek adopcji niepełnej nie powstają więzi łączące adoptowane dziecko z krewnymi adoptujących.
2. Przysposobienie pełne – jest to najczęściej orzekana forma przysposobienia i oznacza, że między przysposabianym i przysposabiającymi powstają takie same więzi prawno – rodzinne jak w rodzinie naturalnej ze wszystkimi konsekwencjami. Podobnie jak w przypadku przysposobienia niepełnego, przysposobienie pełne może zostać rozwiązane przez sad na wniosek adoptowanego, adoptujących lub prokuratora. W każdym przypadku sąd orzekając rozwiązanie adopcji bierze pod uwagę dobro małoletniego.
3. Przysposobienie całkowite – (nierozwiązywalne, blankietowe) – orzekane jest kiedy rodzice dziecka wyrażą zgodę na jego przysposobienie (tzw. zgoda blankietowa). W sytuacji kiedy jedno z rodziców jest pozbawione władzy rodzicielskiej bądź kiedy jest nieznane do orzeczenia całkowitego przysposobienia wystarczy zgoda jednego z rodziców. Ta forma przysposobienia również rodzi wszelkie konsekwencje rodzinno- prawne jak w rodzinie biologicznej jednak jest nierozwiązywalna.

Według Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego przysposobić mogą tylko osoby, które:

1. posiadają pełną zdolność do czynności prawnych, ponieważ umożliwi ona po adopcji sprawowanie władzy rodzicielskiej,
2. Posiadają kwalifikacje osobiste, które pozwalają w przyszłości na wywiązywanie się z obowiązków rodzicielskich,
3. Uzyskały opinię kwalifikacyjną ośrodka adopcyjnego i świadectwo ukończenia szkolenia organizowanego przez ten ośrodek,

Osoby zamieszkujące poza granicami kraju powinny się zgłosić do organizacji zajmującej się adopcjami na terenie kraju, w którym przebywają.
Osoby spokrewnione albo spowinowacone z dzieckiem lub sprawujące nad nim rodzinną pieczę zastępczą są zwolnieni z obowiązku posiadania świadectwa ukończenia szkolenia.